Kwiatostan i owoc głogu są podstawowymi surowcami zielarskimi wspomagającymi układ krążenia. Wspomagają wydolność serca poprzez utrzymanie właściwej kurczliwości i ukrwienia mięśnia sercowego oraz stabilizują ciśnienie tętnicze krwi. Oprócz tego wykazują działanie hipolipidemiczne, hipocholesterolemiczne, przeciwmiażdżycowe oraz przeciwutleniające.
Chmiel, choć często kojarzony jedynie z piwem, jest rośliną o niezwykłych właściwościach leczniczych. Zarówno szyszki chmielu jak i pozyskiwana z nich lupulina wykorzystywane są zwłaszcza jako środki uspokajające w stanach wzmożonego napięcia nerwowego, niepokoju i trudnościach w zasypianiu. Zawarte w chmielu związki gorzkie poprawiają trawienie, zwiększają wydzielanie soków trawiennych i łaknienie.
Jak wykazują badania naukowe i doświadczenia kolejnych pokoleń, bez czarny jest niezwykle cenną rośliną, nieocenioną nie tylko w okresie grypy i przeziębienia. Za główny bioaktywny składnik owoców bzu zwykle uważane są antocyjany, które zapewniają ochronę przed stresem oksydacyjnym.
Nawłoć wykazuje działanie moczopędne, odtruwające, przeciwzapalne. Wykorzystywana jest zwłaszcza w dolegliwościach układu moczowego, jak infekcje dróg moczowych i profilaktyka kamicy nerkowej. Znajduje zastosowanie również w chorobach metabolicznych i niektórych schorzeniach układu pokarmowego.
Cykoria podróżnik znajduje zastosowanie zwłaszcza w zaburzeniach trawienia i łaknienia. Zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, działa żółciopędnie i żółciotwórczo. Wykazuje działanie antyoksydacyjne i przeciwzapalne. Może być wykorzystywana w profilaktyce cukrzycy i chorób układu krążenia. Zawarta w korzeniu inulina jest naturalnym prebiotykiem, stymulującym wzrost korzystnej mikroflory jelit.
Jeżówka jest naturalnym immunostymulatorem. Zwiększa aktywność makrofagów i limfocytów, pobudzając działanie układu odpornościowego. Znajduje zastosowanie zwłaszcza w leczeniu przeziębienia i grypy, nawracających infekcji górnych dróg oddechowych oraz skóry. Działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwzapalnie, a także zwiększa wydolność oddechową.
Już od starożytności ceniono właściwości lecznicze babki. Zalecano jej stosowanie m.in. w ukąszeniach węży i ukłuciach skorpionów, złamaniach i obrzękach, a nawet jako antidotum na miłosne czary. Dzisiejsze badania i doświadczenie potwierdzają zasadność stosowania wielu z tradycyjnych zastosowań babki, a także ujawniają nowe właściwości i korzyści z jej stosowania. Babka łagodzi stany zapalne, wspomaga gojenie się ran, redukuje obrzęki, działa przeciwbakteryjnie, wspomaga zdrowie układu oddechowego i pokarmowego.
Właściwości lecznicze i kosmetyczne lawendy znane i wykorzystywane były już od czasów starożytnych. Wykazuje działanie m.in. uspokajające, nasenne, pobudzające trawienie, antyseptyczne, żółciopędne, rozkurczowe.
Zioła uważane są na ogół za środki bezpieczne, które można przyjmować bez większych ograniczeń. Nie można jednak zapominać, że jednoczesne przyjmowanie niektórych wyciągów ziołowych oraz leków syntetycznych niesie za sobą duże ryzyko interakcji. Jedną z najpopularniejszych roślin, która istotnie wpływa na działanie innych leków jest dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum L.). Dziurawiec, mimo ogromnego spektrum swojego prozdrowotnego działania, najrozsądniej jest wykorzystywać w ramach monoterapii i zrezygnować z niego podczas kuracji innymi preparatami. Może bowiem potęgować lub osłabiać działanie niektórych leków.
Kwiaty chabra są nieco zapomnianym, ale wartościowym surowcem leczniczym o łagodnym działaniu. Kwiat bławatka wykazuje działanie moczopędne, odtruwające, przeciwzapalne. Stanowi remedium w leczeniu stanów zapalnych oczu. Antocyjany zawarte w kwiatach bławatka poprawiają mikrokrążenie w obrębie naczyniówki i tęczówki oka oraz aktywują odtwarzanie rodopsyny, co może wpływać na poprawę wzroku.