Kwiatostan i owoc głogu są podstawowymi surowcami zielarskimi wspomagającymi układ krążenia. Wspomagają wydolność serca poprzez utrzymanie właściwej kurczliwości i ukrwienia mięśnia sercowego oraz stabilizują ciśnienie tętnicze krwi. Oprócz tego wykazują działanie hipolipidemiczne, hipocholesterolemiczne, przeciwmiażdżycowe oraz przeciwutleniające.
Chmiel, choć często kojarzony jedynie z piwem, jest rośliną o niezwykłych właściwościach leczniczych. Zarówno szyszki chmielu jak i pozyskiwana z nich lupulina wykorzystywane są zwłaszcza jako środki uspokajające w stanach wzmożonego napięcia nerwowego, niepokoju i trudnościach w zasypianiu. Zawarte w chmielu związki gorzkie poprawiają trawienie, zwiększają wydzielanie soków trawiennych i łaknienie.
Jak wykazują badania naukowe i doświadczenia kolejnych pokoleń, bez czarny jest niezwykle cenną rośliną, nieocenioną nie tylko w okresie grypy i przeziębienia. Za główny bioaktywny składnik owoców bzu zwykle uważane są antocyjany, które zapewniają ochronę przed stresem oksydacyjnym.
Nawłoć wykazuje działanie moczopędne, odtruwające, przeciwzapalne. Wykorzystywana jest zwłaszcza w dolegliwościach układu moczowego, jak infekcje dróg moczowych i profilaktyka kamicy nerkowej. Znajduje zastosowanie również w chorobach metabolicznych i niektórych schorzeniach układu pokarmowego.
Cykoria podróżnik znajduje zastosowanie zwłaszcza w zaburzeniach trawienia i łaknienia. Zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, działa żółciopędnie i żółciotwórczo. Wykazuje działanie antyoksydacyjne i przeciwzapalne. Może być wykorzystywana w profilaktyce cukrzycy i chorób układu krążenia. Zawarta w korzeniu inulina jest naturalnym prebiotykiem, stymulującym wzrost korzystnej mikroflory jelit.
Jeżówka jest naturalnym immunostymulatorem. Zwiększa aktywność makrofagów i limfocytów, pobudzając działanie układu odpornościowego. Znajduje zastosowanie zwłaszcza w leczeniu przeziębienia i grypy, nawracających infekcji górnych dróg oddechowych oraz skóry. Działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwzapalnie, a także zwiększa wydolność oddechową.
Już od starożytności ceniono właściwości lecznicze babki. Zalecano jej stosowanie m.in. w ukąszeniach węży i ukłuciach skorpionów, złamaniach i obrzękach, a nawet jako antidotum na miłosne czary. Dzisiejsze badania i doświadczenie potwierdzają zasadność stosowania wielu z tradycyjnych zastosowań babki, a także ujawniają nowe właściwości i korzyści z jej stosowania. Babka łagodzi stany zapalne, wspomaga gojenie się ran, redukuje obrzęki, działa przeciwbakteryjnie, wspomaga zdrowie układu oddechowego i pokarmowego.
Właściwości lecznicze i kosmetyczne lawendy znane i wykorzystywane były już od czasów starożytnych. Wykazuje działanie m.in. uspokajające, nasenne, pobudzające trawienie, antyseptyczne, żółciopędne, rozkurczowe.
Kwiaty chabra są nieco zapomnianym, ale wartościowym surowcem leczniczym o łagodnym działaniu. Kwiat bławatka wykazuje działanie moczopędne, odtruwające, przeciwzapalne. Stanowi remedium w leczeniu stanów zapalnych oczu. Antocyjany zawarte w kwiatach bławatka poprawiają mikrokrążenie w obrębie naczyniówki i tęczówki oka oraz aktywują odtwarzanie rodopsyny, co może wpływać na poprawę wzroku.
Kwiaty bzu czarnego wykorzystywane są zwłaszcza w przeziębieniach i chorobach gorączkowych jako środek napotny i przeciwgorączkowy. Znajdują również zastosowanie w schorzeniach przebiegających z osłabieniem naczyń włosowatych. Ze względu na zawartość polifenoli, kwiaty wykazują wysoką aktywność antyoksydacyjną, neutralizując wolne rodniki tlenowe. Wykazują działanie moczopędne, odtruwają organizm i wzmagają wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii.