Koniczyna koniczyna czerwona znana jest zwłaszcza jako zioło dla kobiet. W swoim składzie zawiera bowiem izoflawony, które swoją budową przypominają żeńskie estrogeny. Dzięki temu mogą być pomocne w okresie klimakterium, gdy produkcja naturalnych estrogenów spada.
Głóg wykorzystywany jest zwłaszcza dla wsparcia układu sercowo-naczyniowego. Wspomaga pracę i ukrwienie mięśnia sercowego oraz stabilizuje ciśnienie tętnicze krwi.
Glistnik jaskółcze ziele jest niezwykłą rośliną o bardzo silnym działaniu. Jest idealnym przykładem na potwierdzenie słynnych słów Paracelsusa: „Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną, bo tylko dawka czyni truciznę.”
Kwiaty tarniny działają moczopędnie, odtruwająco, przeciwzapalnie. Łagodzą stany zapalne dróg moczowych, usuwają z organizmu szkodliwe produkty przemiany materii. Wzmacniają i uszczelniają śródbłonki naczyń krwionośnych. Działają napotnie i łagodnie przeczyszczająco. Stosowane zewnętrznie łagodzą trądzik i stany zapalne skóry.
Podagrycznik wykorzystywany był już od czasów starożytnych, zwłaszcza w leczeniu chorób reumatycznych, dny moczanowej i rwy kulszowej. Dzięki zawartości poliacetylenów wykazuje właściwości przeciwzapalne.
W medycynie ludowej wykorzystywana była głównie w leczeniu chorób płuc, z tego powodu znana jest również jako suchotnik, płucnik czy płucne ziele. Stąd również jej łacińska nazwa (łac. pulmo = płuco). Ze względu na dwukolorowe kwiaty niektórzy nazywają ją Jaś i Małgosia.
Nazwa czosnaczek pochodzi od charakterystycznego posmaku i wyczuwalnego po roztarciu w palcach zapachu czosnku. Dzięki temu wykazuje ogromny potencjał kulinarny. Z czosnaczkiem warto jednak zapoznać się nie tylko ze względu na jego walory smakowe, a również całe spektrum cennych właściwości prozdrowotnych.
Zaczynając interesować się światem ziół często spotykamy się z takimi określeniami. Wtedy zastanawiamy się też czy są to nazwy synonimiczne? A może oznaczają coś zupełnie innego?