Pani Tarnina

Kwiat tarniny (Pruni spinosae flos)

Wiosenny tarninowy surowiec

Morfologia i występowanie

Śliwa tarnina (Prunus spinosa L.) należy do rodziny różowate (Rosaceae). Jest gęsto rozgałęzionym, ciernistym krzewem, o wysokości do 3 m. Rośnie na skrajach lasów, miedzach, przydrożach, słonecznych zboczach. Często tworzy gęste zarośla. Kwitnie obficie w kwietniu i maju, jeszcze przed rozwinięciem się liści. Kwiaty są drobne, pojedyncze, białe, o pięciopłatkowej koronie. Kielich składa się z 5 trójkątnych, nieodgiętych działek. Tarnina jest rośliną miododajną.

Surowiec zielarski


Surowcami zielarskimi są kwiat tarniny (Pruni spinosae flos) oraz owoc tarniny (Pruni spinosae fructus). Kwiaty zawierają m.in. flawonoidy (kwercetynę, kemferol, afzelinę, awikularynę), leukoantocyjanidyny, kumaryny, fitosterole, triterpeny, kwasy fenolowe (kwas kawowy), olejek eterczny, cukry, pektyny, witaminę C, sole mineralne.

Kwiaty należy zbierać w początkach kwitnienia, w pogodne dni, po obeschnięciu rosy. Jest to istotne, gdyż kwiaty łatwo nabierają wilgoci, a przez to mogą ciemnieć podczas suszenia. Surowiec zbieramy do koszyka lub torby z naturalnego materiału, układamy luźno. Kwiaty należy zacząć suszyć jak najszybciej po dokonaniu zbioru. Należy rozłożyć je cienką warstwą w miejscu zacienionym i przewiewnym. Temperatura podczas suszenia nie powinna przekraczać 35°C.


Właściwości lecznicze

Kwiaty tarniny działają moczopędnie, odtruwająco, przeciwzapalnie. Łagodzą stany zapalne dróg moczowych, usuwają z organizmu szkodliwe produkty przemiany materii. Wzmacniają i uszczelniają śródbłonki naczyń krwionośnych. Działają napotnie i łagodnie przeczyszczająco. Stosowane zewnętrznie łagodzą trądzik i stany zapalne skóry.

Napar z kwiatów tarniny:
1-2 łyżki suszonych rozdrobnionych kwiatów należy zalać 1 szklanką wrzącej wody. Parzyć pod przykryciem 30 minut, po tym czasie przecedzić. W ciągu dnia pić 1-2 szklanki naparu. Stosować w zaparciach, stanach zapalnych układu moczowego, kuracjach odtruwających, przeziębieniu, niestrawności, trądziku. Zewnętrznie napar można stosować do przemywania w wypryskach skórnych oraz w formie okładów na oczy. 


Treści zawarte na blogu potraktuj jako ciekawostkę edukacyjną. 
Nie mogą one zastąpić fachowej porady u odpowiednio wyspecjalizowanego lekarza i/lub fitoterapeuty.

Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski, „Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie”, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa, 1987

Henryk Różański, „Kwiat tarniny – niedługo zakwitnie”, Medycyna dawna i współczesna, dostęp dn. 29.04.2022: https://rozanski.li/31/kwiat-tarniny-niedlugo-zakwitnie/

Mateusz Emanuel Senderski, „Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie”, Wydawnictwo Podkowa Leśna, 2017

Edward Wawrzyniak, „Leczenie ziołami. Kompendium fitoterapii”, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa, 1992

Jaroslav Kresanek, „Rośliny lecznicze”, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa, 1983